De zomer slaapt z’n roes uit en het nieuwe studiejaar is begonnen. De eerste college’s, de wekker die s’ochtends vroeg gaat en de eerste vrije dagen staan al groot gemarkeerd in je agenda. Het is nog zoeken naar ritme, naar structuur in de dagen. Drukke studiedagen gaan gepaard met drukke weekenden, tot 1 november heb ik 12 verjaardagen. Afgelopen zaterdag had ik twee feestjes in mijn agenda staan. Een zwoel tuinfeestje en eentje met het thema Colour Explosion. Ik houd van partijtjes, feestjes of iedere andere gelegenheid om iets te vieren.
Een uur voor aanvang van het eerste feestje belde Dieuw aan. Een lekker muziekje op, verkleden, bijkletsen en de laatste hand aan de make-up; heerlijk. En ik krijg het voor me kaar om van mijn kamer nog een grotere troep te maken, overal glitter en rondslingerende kledingstukken.
We lopen mijn straat uit, gaan het hoekje om en belanden op feestje numero 1. Een zeer geslaagd partijtje, met onze zorgvuldig uitgekozen outfits vallen we niet uit de toon en het is al gezellig druk. Met een wijntje in de hand en kleurrijke schmink op ons gezicht blèren we mee met de meest foute liedjes. Wanneer het te warm wordt binnen ( lees: studentenkamertje van max. 25 vierkante meter en 30 mensen) verplaatsen we ons naar een van de banken buiten.
Tussendoor ga ik naar feestje numero 2 een paar huizen verderop. Een zwoel tuinfeestje met mojito’s, Ben Howard op de achtergrond en iedere stap in welke richting dan ook, betekent een gesprek met een bekende. Mensen die je wel eens eerder hebt ontmoet, maar doorgaans alleen groet op straat. Wanneer het zwoele tuinfeestje zich verplaats naar het centrum ga ik weer terug naar het andere feestje. Tot diep in de nacht dansen, kletsen, keihard zingen en terugkeren met schorre stem. Dit zijn de betere partijtjes, het was een goed partijtje.
foto's: weheartit.com
