foto: literatuurplein.nl
Afgelopen jaar werd ik lid van de bibliotheek wat me uren
vol plezier biedt. Op vrije dagen zit ik gemiddeld twee uur in de leeshoek al
mijn lievelings magazines en tijdschriften door te bladeren. Iedere week weer
sleep ik stapels films, leesboeken en kookboeken mee naar huis. Sinds mijn abonnement
lees ik bijna iedere week een boek uit, vorig jaar kon ik hier alleen maar van
dromen.
Dit weekend las ik Julia & ik en binnen twee dagen had
ik het boek uit, debuutroman van Camille Noe Pagán.
Marissa rogers heeft
geen plaatsje in de spotlights. Ze voelt zich prima thuis op de achtergrond,
waar ze zich kan koesteren in de vriendschap van haar vriendin Julia, die
altijd en overal het stralende middelpunt is. Tot Julia wordt aangereden door
een taxi: door het ongeluk raakt ze haar geheugen kwijt en verandert haar
persoonlijkheid drastisch.
Julia begint aan een
worsteling om haar verloren herinneringen terug te krijgen, waarbij ze ook
voorvallen opdiept die Marissa liever had willen vergeten. Het door de jaren
zorgvuldig opgebouwde evenwicht tussen de twee wordt hierdoor danig verstoord. Is
Julia nog wel de beste vriendin die Marissa nodig heeft? Of wordt het tijd dat
ze op eigen benen leert staan en zelf haar toekomst gaat vormgeven?
Julia&ik leest al een click-it, maar is een levendig en
intelligent verhaal. Vanaf de eerste bladzijde wordt je gegrepen door het
verhaal. Naast dat het een ontroerend verhaal is over vriendschap, is het ook
een echt feel good boek, wat je aan het denken zet. Dit is zo’n boek waarbij je
gaat houden van de hoofdpersoon, haar geliefde, haar imperfecte familie, haar
baan als redacteur bij een blad in New York en de veranderingen die ze
doorgaat.
Na dit boek ben je niet alleen een stukje wijzer geworden
over de liefde, vriendschap, vergeven en verdergaan, maar ook over
hersenletsel. Dit boek oogt simpel, maar is tot in de puntjes- perfect
uitgewerkt.
