Pagina's

vrijdag 26 april 2013

22



22.

Vorig weekend werd ik 22 jaar en ik vierde het een heerlijke, week lang. Het werd dit jaar toch geen diner le blanc, maar wel baklava, waterpijp, muntthee, chocoladetaart en rode wijn bij Benz. Het fijnste aan hier je verjaardag vieren is dat het zo ontzettend goed verzorgd wordt, dat je ook echt kan genieten van het jarig zijn. ( al was ik daar nog niet jarig) De dag daarna dineerde ik met Joly, waarna we een collage knutselden van alle mooie reisherinneringen van ons samen. Zaterdag bakte ik een American chocolate pie en zondag was het dan eindelijk tijd om de taart aan te snijden. Donderdag werd ik al zo ontzettend verwend met cadeautjes, zondag deed daar nog een schepje boven op. Ook het zonnetje deed er een schepje boven op zondag. De lucht was zo af en toe helderblauw en voelde heerlijk warm uit. Ik nam dan ook uitgebreid de tijd om een boek te lezen, rond te struinen op een rommelmarktje en zondagavond deed ik alsof het een zwoele zomeravond was.

Maandagavond werd ik alweer toegezongen bij de training waar ik leider ben. Achteraf kijk ik hier met een glimlach op terug, maar op het moment zelf voel ik me lichtelijke ongemakkelijk en kan het niet snel genoeg voorbij zijn. De eerste zin van ‘ Lang zal ze leven’ is nog te doen, als er daarna ook nog een heel parodie wordt ingezet is de pret al snel voorbij, hihi. Woensdagavond sloot ik mijn verjaardagweekje af voor een verrassing van Emma. Na een ritje op de fiets stopten we voor een Pata Negra, een tapas restaurant waar ik getrakteerd werd op een diner. Een glaasje Cava, cocktails, 4 gangen tapas, een heus tapasdessert met wentelteefjes, cheesecake, brownies en ijs en dessertwijn, een mooie, overweldigende afsluiter van de hele week.

Naast alle liefde, aandacht en cadeautjes, kreeg ik ook mooie verjaardagwensen. De mooiste was: ‘ Leef een mooi jaar’.  
Note to myself : ‘ Hou het simpel, leef eenvoudig’.  Soms betrapt mijn kamer mij erop dat het een enorme rommel is. Dat ik te weinig thuis ben om de bende te ordenen, netjes te houden. Een paar jaar geleden , - in mijn click- it tijdperk en als fervent liefhebber van Sex And The City- , droomde ik van een leven, zoals deze hoofdrolspelers leefden. Lunchen buiten de deur, meerdere keren per week dineren in restaurants en feestjes tot laat. Een leven weggelegd voor Grootse mensen, met hoofdletter G. Agenda en Portefeuille lezen me de laatste hier steeds vaker de les in. Gisteren hoorde ik mijzelf klagen: ‘ deze week heb ik nog maar één keer thuis gegeten’. Groots luxeprobleem en eigenlijk mag ik natuurlijk niet klagen. Groots en uitbundig leven is heerlijk, interessant, energiek. Maar de laatste tijd wordt me steeds meer duidelijk dat simpel en eenvoudig leven niet saai is en ook niet per direct makkelijk. Een simpeler leven vraagt minder goedkeuring, er hoeft minder hard voor gewerkt te worden. Soms werken we veel te hard, omdat we denken dat we geen keus hebben of omdat we vastzitten in de hele mallemolen van rekeningen die betaald moeten worden. Natuurlijk is het soms best lastig om rond te komen. Maar we hebben daarin  nog wel een keuze. Soms moeten we gewoon leren met andere ogen te kijken; Is het nodig om zo vaak buiten de deur te eten? Moet ik werkelijk in zo’n groot huis/kamer wonen? Soms is het een kwestie van jezelf een andere manier van denken aanleren en naar andere oplossingen zoeken. En natuurlijk goed nadenken over waar je werkelijk gelukkig van wordt.
Samen eten, lunchen, feestjes, blijven natuurlijk fijne bezigheden. Hierin blijf je de ander ook nodig hebben, als we hierin samenwerken wordt het zoveel eenvoudiger. Dan heb je de ander meer nodig, materiele zaken minder.

Note: Leef een mooi jaar!