Zaterdagavond tijd voor een avondje kostuumdrama op de bank
met Emma. The duchess dit keer, alle andere kostuumdrama’s met Kiera Knightley
heb ik nameljk al tig keer gezien. Ik houd zo van kostuumdrama’s, vooral die
zich in Engeland afspelen. Doen me denken aan mijn tijd in Engeland, doen me
verlangen, zetten me er bijna toe heel impulsief een ticket te boeken naar dit
mooie land.
De tranen, de jurken, de ruzies en de verliefdheden in die
films zijn gewoon perfect. De muziek die ze bij de beelden zoeken past er ook
gewoon perfect bij.
Zoals in meerdere kostuumdrama’s eindigt deze film stom.
Hertogin Georgina, de hoofdrospeelster in deze film, bleef de rest van haar
leven eenzaam en ongelukkig, in mijn ogen. Het gaat altijd om de naam die ze
dragen, de status die ze hebben, de rol die ze behoren te vervullen. Tradities
en erfgenamen die ze opvolgen. Voor dat alles geven ze de daadwerkelijke liefde
van hun leven op. De grote liefde van minder rijke komaf, die schijnbaar minder
hebben te bieden. Maar oh de passies, de durf en hartstocht. De hartstocht
boven al met brandend verlangen.
Brieven boven smsjes, huis versus landgoed, korset boven
lingerie. En drama, er is altijd genoeg drama. Dramatiek die romantisch is,
theatraal maar beeldschoon. En iedere uiting, hoe klein die ook is, voelt
groots.
Geen geluk zonder ellende. Ooit op mijn eigen bruiloft hoop
ik een dergelijk mooi verhaal te kunnen vertellen, maar dan iets minder drama
misschien. Maar voor de rest zeg ik ja tegen mooie jurk, mooie juwelen,
prachtig haar, roze blosjes en een landgoedje en kasteeltje hier en daar.
foto's: weheartit.com
