Vakantievoorbereidingen, i love it! Beginnend met mijn backpack; in en daarna weer uit pakken, totdat alles past en de indeling logisch is. Een cd van Edith Piaff luisteren en ik heb het idee dat ik in het buitenland ben. Camera, telefoon en Ipod aan de oplader en consumpties voor onderweg inslaan. Wisselkoers + foto´s van mijn bestemming opzoeken en heel veel wasjes draaien. Ik vergat alleen een essentieel onderdeel, mijn treinreis uitstippelen en de vertrektijden nachecken. Gistermiddag sloeg tijdens het lunchen met Marleen de twijfel al toe, of ik wel daadwerkelijk vrijdagochtend al zou vertrekken. Bij Emma even het internet op en een paar minuten later kwam ik er achter dat ik pas zaterdagochtend zal vertrekken.
Stiekem vind ik het heerlijk, nu heb ik vandaag de hele dag de tijd gehad om uit te slapen, alles nog een keer na te checken, over de markt te struinen, nog eventjes de rekken van de Sale door te spitten en vooral lekker uit te rusten. Morgenvroeg zal ik heerlijk uitgerust aan mijn reis beginnen, als ik tenminste kan slapen, hihi.
Morgen begint het, dan stap ik om 6.00 uur in de trein en zal ik dag en nacht over mijn backpack waken. Dit is de eerste keer dat ik alleen op reis ga en gisteren besefte ik me dat pas goed. Twee jaar geleden sliep ik op een bankje op het station van Athene ( alle hostels zaten vol) met mijn hoofd op mijn backpack. Niet veel later werd ik wakker door een jongeman die mijn backpack probeerde te stelen. Ook nachttreinen zijn niet altijd even fijn. Binnen no time trek je 6 bedden uit de muur en slaap je dus met 6 personen in een piep kleine trein coupe. Van te voren weet je niet wie je kamergenoten zijn en die kunnen bij ieder station instappen. Hier word ik meestal niet wakker van, dus dat is een voordeel. Het nadeel hiervan is dat de douane bij grensposten altijd moeite heeft met mij wakker krijgen. Vooral in het oostblok krijg je s’nachts een kruisverhoor over waar je heen gaat, met wie, of je medicijnen/drugs mee hebt en wat je gaat doen. Dit wordt begeleid door zaklampen die in je ogen schijnen en knuppels waarmee ze op je deur bonken.
Naar de nachttrein kijk ik niet zo uit, misschien probeer ik dit keer wel wakker te blijven, ga ik eindeloos naar de sterren buiten kijken en de voorbij razende steden, plekken en stations. Ergens voel ik een lichte spanning omdat ik voor het eerst een lange reis in mijn eentje ga maken. En ergens is het avontuurlijk, ik kijk uit naar de mensen die ik zal ontmoeten. De verhalen die we zullen uitwisselen en de plekken die ik zal gaan zien.
Morgen, morgen dan vertrek ik echt.
p.s. ik weet niet of ik in Roemenie internet heb, maar onderweg zal ik heel veel schrijven. Dus ik beloof bij terugkomst veel mooie verhalen!
